SA-75 Dvina / S-75 Desna / S-75M Volhov

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

^Koliko se to optičko praćenje uopšte dobro pokazalo ?! Sa ozbirom na ograničene sposobnosti takvog načinja praćenja cilja, rekao bih da je to bilo primenjivo za relativno kratke distance, do recimo 15 možda 20km, i to po lepom vremenu. Pa ni Karat nije bio baš nešto efikasan u praksi, jer je mnogo zavisio od vremenskih uslova (magle, oblačnosti, osunčanosti) i mogao se koristiti naravno samo po dnevnoj svetlosti, tj. nema ništa od noćnog dejstvovanja. Ova "pseća kućica" modifikacija je u praksi verovatno imala sličnu ili čak još manju efikasnost.

P.S - Da li smo mi 1999te na nekim našim S-125 Nevama imali infracrvene kamere umesto Karat, tj.
mogli smo da pratimo cilj vizuelno po toplotnom odrazu ?

• 1Ovo se svidja korisniku: GenZee
  
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

@GenZee

U svakom slučaju iznuđeno rešenje sa puno nedostataka. Mala daljina uočavanja i praćenja ciljeva, zavisnost o meteo uslovima, nemogućnost rada noću, mala preciznost praćenja cilja iz razloga neudobnosti u kojoj su operateri bili prilikom praćenja ili recimo u nagnutom položaju kada je antena pod elevacijom, praćenju (vizuelnom pogledu operatora) smeta i dim kada se raketa lansira i dr. Bilo je i slučajeva da su Vijetnamci i svoje avione pogodili koristeći ovaj optički kanal cilja.

U svakom slučaju, "kad se mora, mora se", ali ako se ne mora, u suštini bolje ne primenjivati....

• 4Ovo se svidja korisnicima: voja64, ladro, GenZee, mk
  
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

GenZee ::

P.S - Da li smo mi 1999te na nekim našim S-125 Nevama imali infracrvene kamere umesto Karat, tj.
mogli smo da pratimo cilj vizuelno po toplotnom odrazu ?

Mislim da je pre početka rata samo 1 divizion imao optički termovizijski sistem. Kasnije je nešto, donekle improvizovano, ugrađeno u nekoliko diviziona. Bez nekih posebnih efekata u smislu efikasnosti, ali je izveden veći broj gađanja, a da jedinica nije napadnuta sa PRR.
Recimo, iz 8. raketnog diviziona su hvalili sistem u smislu da su izveli 5 gađanja bez ijednog protivdejstva PRR na njih, ali opet u 3. raketnom divizionu su upoređivali parametre cilja praćenog tim sistemom i radarskim kanalom i ustanovili "odstupanja" koja mogu negativno da utiču na efikasnost gađanja.

To je bilo takvog kvaliteta da je posle rata poskidano. Ali je poslužilo svrsi u smislu povećanja broja gađanja jedinica Neva, što je svakako izazivalo "nelagodu" do poslednjeg dana agresorskim pilotima. O tome su uostalom i sami svedočili.

• 1Ovo se svidja korisniku: amstel
  
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

Kineska modernizacija sistema SA-75 Dvina, kombinovanjem sa radarom K8-60 - SON-9(A)

Pisao sam o vijetnamskim protivavioncima, koji su koristili mogućnosti radara SON-9 kao akvizicijskog radara za njihove raketne sisteme PVO SA-75Mk Dvina, a u cilju skraćenja zračenja radara, borbe protiv elektronskog ometanja i protiv raketa Šrajk koje se navode na zračenje radara.

Da bi elementi radara K8-60 (SON-9) i Stanice za vođenje raketa SA-75Mk Dvina bili konzistentni, prilikom pripreme za borbu potrebno je zauzeti zajednički standardni pravac između radarske antene K8-60 i antene raketnog radarskog primopredajnika (odrediti paralax - razliku u stajnim tačkama). Dobijanje zajedničkog referentnog pravca se vrši objedinjavanjem optičkog vizira kabine PAA-00 i vidnog polja radarske antene K8-60.

Prilikom brojnih ispitivanja rezultati su bili iznenađujući, za avion IL-18 sa istom brzinom leta kao i B-52, poklapanje radara K8-60 i raketnog radara bilo je veoma blisko. Što se tiče MiG-21, zato što leti manevarski, on malo koleba kada se avion približi na manje od 10 km.

Prema navodima, korišćenjem raketnog sistema SA-75Mk Dvina na ovaj način, bilo je i uspešnih pogađanja američkih aviona i to strateških bombardera B-52.

Sa druge strane, Kinezi su, naravno radeći u miru i sa više prostora za analize i probe, a nakon što su i sami probali "kooperaciju" odvojenih radara SON-9 i SNR-75, odlučili da antenski sistem i komponente radara K8-60 (SON-9) uključe u sastav nišanskog radara SNR-75 i to tako što će antenu radara postaviti na horizontalnu antenu azimuta. To je bilo lako izvodljivo u tehničkom smislu, jer kineske verzije Dvine, označene kao HQ-1 i HQ-2 nisu imali optički kanal "pseću kućiću" odnosno kabinu PAA-00, koja se nalazila na anteni azimuta nišanskog radara sistema Dvina-Mk.

Mnogi stručnjaci i analitičari na zapadu su pokušavali da odgonetnu pravu namenu ove modifikacije, ali često su bili u krivu ili samo delimično tačno. Podaci o ovoj "instalaciji" se veoma teško pronalaze u javnim izvorima, ali svakako možemo izvući neke logičke zaključke.

Prvo, ugradnjom ove antene na antenu azimuta nišanskog radara SNR-75, sistem PVO Dvina dobija dodatni radar za otkrivanje ciljeva i određivanje azimuta, kose daljine i brzine, što omogućava (usled toga da su radari sa usaglašenom linijom viziranja po azimutu) brže i preciznije navođenje nišanskog radara na cilj. Pritom, svojim frekvencijama rada ne odaje protivničkoj avijaciji da se radi o radaru sistema Dvina, već se pilotima na sistemima radarskog ozračenja pojavljuje informacija da ih prati radar protivavionske artiljerije, što oni "rešavaju" podizanjem na nešto veće visine leta izvan dometa protivavionske artiljerije, misleći da su sada bezbedni.

Ipak, u datom trenutku, ukoliko su u dometu raketa sistema Dvina, uključuje im se signalizacija praćenja nišanskim radarom sistema Dvina, a ubrzo zatim i signalizacija da je na njih lansirana protivavionska vođena raketa. U ovom momentu se pilotima skraćuje vreme i mogućnosti za izvođenje protivmera.

Dakle, ovo bi u ovom slučaju mogla biti mera "obmanjivanja", jer su piloti američkih lovačkih i jurišnih aviona uobičajeno kada su dobijali signal ozračenja radarom sistema Dvina, vršili manevar spuštanja na visine ispod 3000 metara (i još niže), van mogućnosti zahvata i dejstva sistemom Dvina (bez ugrađene modifikacije sa optičkom kabinom PAA-00, "pseća kućica"), uzimajući na sebe rizik od mogućih dejstava protivavionskom artiljerijom.
Pilot u ovom slučaju nikako nije mogao biti potpuno siguran u kojoj funkciji je ovaj radar koji ga je ozračio, a koji je "uobičajeno" radar protivavionske artiljerije.

Drugo, prilikom ometanja nišanskog radara sistema Dvina, može doći do problema sa određivanjem daljine, što se može rešiti ručnim unošenjem podataka koji se dobiju sa ovog dodatnog radara, a koji će svakako biti u većini slučajeva značajno precizniji od "tabelarnog" određivanja daljine na osnovu izmerene brzine cilja i ugla elevacije, sa indikatora elevacije i povećati efikasnost gađanja.

Treće, manje je verovatno da će avioni-postavljači smetnji uspeti da istovremeno efikasno ometaju i nišanski radar Dvine (koji se sastoji iz dva predajna sistema, po azimutu i po elevaciji, malo "razmaknutih" frekvencija) i dodatni radar SON-9 na anteni azimuta. Ovo bi moglo da pomogne raketnom divizionu da sa jednim ili drugim radarom ipak može otkriti cilj (najavljen sa komandnog mesta ili isturenog radara P-12), a onda pokušati nekom od metoda da uspostavi praćenje cilja i dejstvo raketama na njega, bilo da je u pitanju pokušaj dejstva na cilj "postavljač" smetnji "pasivnim" praćenjem po signalu smetnje, bilo da je u pitanju gađanje cilja sa povremenim isključivanjem zračenja nišanskog radara, a korišćenjem mogućnosti neke vrste "memorijskog praćenja cilja", a što je moguće ukoliko je radar bar nekoliko trenutaka stabilno pratio cilj na svojim uglovnim pokazivačima, pa može na jedno vreme (do 25 sekundi) isključiti zračenje nišanskih antena po azimutu i elevaciji jer će Stanica nastaviti praćenje cilja po "zapamćenoj dinamici" pomeranja radara do određenog trenutka, jer su zapamćene uglovne brzine cilja i radijalne brzine cilja do trenutka isključenja zračenja.
U trenutku kada je neophodno ponovo uključiti nišanski radar radi "osveženja" praćenja i uvođenja neophodnih korekcija, u kabini Stanice za vođenje zasvetli signalna lampica "25 s".

Ovo je jedan od metoda i zaštite od dejstva protivradarskih raketa AGM-45 Shrike, pored "unapređene" sheme "lažnog lansiranja".

Kasnije modifikacije sistema HQ-2, obuhvatile su i ugradnju optičkog TV sistema, što je omogućilo i rad u pasivnom sistemu i verovatno da je kod ove naprednije modernizacije nesumnjivo da postoji način automatskog praćenja ciljeva u optičkom kanalu uz korišćenje dodatnog radara ili kombinacijom oba sistema.

Svakako jedna zanimljiva "epizoda" iz istorije raketnog sistema PVO SA-75 Dvina.

Radar sistema PVO HQ-2, ilustracija:



Kineski raketni sistem HQ-2:







Novija kineska modifikacija sistema HQ-2, sa novim dodatni antenskim sistemom i sistemom optičkog praćenja, delimično digitalizovana:

• 1Ovo se svidja korisniku: sasans23
  
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

VRS