Military Reaction Force/Britanska Armija

• 1Ovo se svidja korisniku: vathra
  
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

Military Reaction Force, Military Reconnaissance Force ili Mobile Reconnaissance Force (MRF) bila je tajna jedinica Britanske Armije namijenjena prikupljanju obavještajnih informacija i kontraterorizmu na području Belfasta odnosno Sjeverne Irske, tokom gušenja nemira na tom prostoru u sklopu Operacije Banner. Jedinica je formirana tokom ljeta 1971 i djelovala je od 1972 do 1973. MRF timovi djelovali su u civilnoj odjeći i neobilježenim civilnim vozilima, opremljeni sa pištoljima i automatima. Bili su angažovani na zadacima praćenja, hapšenja i likvidacija osoba sumnjičenih za pripadnost Irskoj Republikanskoj Armiji (IRA).
MRF je “vodio” i duple agente angažovane u paramilitarnim grupama te komercijalna preduzeća sa osnovnom namjenom za prikupljanje informacija . Oktobra 1972, “Provizorna IRA” raskrinkala je i napala dvije MRF kompanije: mobilnu čistionu i salon za masažu.
Tokom svog djelovanja MRF je likvidirao i ranio veći broj civila katoličke vjere, naročito upotrebom vatrenog oružja iz vozila u pokretu, a bili su optuženi i za dosluh sa lojalističkim paravojnim formacijama. Jedinicu je naslijedio SRU - Special Reconnaissance Unit (ili 14 Intelligence Company), kasnije FRU - Force Research Unit.

MRF je uspostavljena u ljeto 1971. Smatra se da su korijeni, ideje i tehnike MRF razvijene od strane armijskog brigadnog generala Frenka Kitsona, koji je kreirao “kontra bande" za borbu protiv Mau Mau pokreta tokom pobune u Keniji. On je bio autorom dvije knjige o counter-insurgency taktikama: Gangs & Counter Gangs (1960) i Low Intensity Operations (1971). Od 1970 do 1972, Kitson je služio u Sjevernoj Irskoj kao komandant 39. pešadijske brigade. Postoje i tvrdnje da je on uspostavio MRF, te da je omogućio njihovo uključivanje u njegovu brigadu.

MRF je bio baziran u Palace Barracks u predgrađu Belfasta. Prvi komandir MRF bio je kapetan Arthur Watchus. Juna 1972 smijenio ga je kapetan McGregor.

Jedinica je bila podijeljena u sekcije kojima su komandovali vodnici ili narednici koji su služili u Special Air Service (SAS), Special Boat Service (SBS), Royal Marines i Parachute Regiment. Jedinica je na brojnom stanju imala 40 ljudi, lično probranih iz redova Britanske Armije. U sastavu Jedinice bilo je i nekoliko žena. Tokom djelovanja, lični sastav bio je raspoređen tako da je 9 vojnika bilo na dužnostima, 9 vojnika u pripravnosti, a ostatak na odmaranju.

"The MRF was a small military unit which, during the period 1971 to 1973, was responsible for carrying out surveillance tasks in Northern Ireland in those circumstances where soldiers in uniform and with Army vehicles would be too easily recognized".

Odgovor ministra odbrane UK iz 1994 na pitanje o paramilitarnom djelovanju MRF.

O načinu djelovanja Jedinice javnost je obavještavana i od strane njenih bivših pripadnika. Po njihovim svjedočenjima MRF je imao defanzivnu – osmatračku i ofanzivnu rolu. Tokom izvršenja zadataka oblačili su se poput civila, koristili su lažne identitete i civilna vozila opremljena dvosmjernim radio stanicama. Takvim vozilima patrolirali su ulicama u timovi od dva do četiri vojnika na zadacima praćenja, hapšenja i likvidacija osoba osumnjičenih za pripadnost IRA. Od naoružanja su koristili Brauningove pištolje i Sterling automate.

Pripadnici MRF priznali su da su pucali na nenaoružane ljude, civile i pripadnike IRA, svjesno kršeći Armijsko 'Rules of Engagement'. Bio je to pokušaj da se IRA porazi u “njihovoj igri” sa popisom osoba koje je trebalo likvidirati po viđenju uz terorisanje republikanskog pokreta. Pripadnicima MRF je rečeno da njihove akcije podupire britanska Vlada kao dio “dublje političke igre”. Samo jedna od sekcija likvidirala je ili ranila 20 ljudi.

"We opened fire at any small group in hard areas [...] armed or not – it didn't matter. We targeted specific groups that were always up to no good. These types were sympathisers and supporters, assisting the IRA movement. As far as we were concerned they were guilty by association and party to terrorist activities, leaving themselves wide open to the ultimate punishment from us".

Soldier F
"We were not there to act like an army unit, we were there to act like a terror group".

Pripadnici Jedinice trudili su se da “istjeraju” IRA i minimizuju njihove aktivnosti. Otvarali su vatru na grupe ljude angažovanih na izgradnji barikada, pod sumnjom da su neki od njih naoružani. Po svjedočenjima pripadnika Jedinice, represija je vršena strahom, terorom i nasiljem. Po tim svjedočenjima, Jedinica je bila obučavana u korištenju oružja omiljenog kod pripadnika IRA.
Republikanski pokret optuživao je MRF za namjerne napade na civile iz dva glavna razloga: prvi u cilju uvlačenja IRA u međunacionalni konflikt sa protestantskim lojalistima i “skretanje” IRA od kampanje usmjerene protiv UK; i drugi razlog, eliminacija autoriteta IRA kod lokalnog katoličkog stanovništva.

Soldier H
"We operated initially with them thinking that we were the UVF" (Ulster Volunteer Force),
to which Soldier F added: "We wanted to cause confusion".

Osmatračke operacije MRF obuhvatale su komercijalne kompanije i prerušeni vojnički sastav. Po pričama bivših pripadnika, vojnički sastav je na svojim zadacima “glumio” putare, čistače čak i beskućnike - alkoholičare radi što boljeg obavljanja svojih izviđačkih zadataka.

MRF je koristio i duple agente označene kao 'Freds'. Radilo se o članovima republikanskih i lojalističkih paravojnih formacija koje je “regrutovala” britanska vojna obavještajna služba. “Fredsi” su bili angažovani u paramilitarnim grupama snadbjevajući MRF informacijama. Često su voženi kroz Belfast u oklopnim vozilima kroz čije su puškarnice potkazivali pripadnike paramilitarnih grupa. Ovom metodom, MRF je prikupio veći broj fotografija i dosijea militanata u Belfastu, pripadnika oba pokreta.

U potrazi za informacijama, MRF je otimao i ispitivao lokalno stanovništvo. Tretman zastrašivanja obuhvatao je optužbe za skriveno oružje i slično. "Obrađena" lica su po završetku postupka izbacivana kraj puteva, da bi ih kasnije pokupili uniformisani policajci i vojnici.

Tokom 1972, timovi MRF izvršili su seriju oružanih napada na katoličke i irske djelove Belfasta, uglavnom iz vozila u pokretu od kojih su neki od napada pripisani lojalistima. Smatra se da je likvidirano barem 15 civila. Članovi MRF priznali su umješanost jedinice u većinu ovih napada. Postoje i optužbe da je MRF pomagao “lojalistima” u njihovim dejstvima.


McGurk's Bar bombing 1971 – bombaški napad na irsko – katolički pab pripisan lojalistima. Prema podacima koji su se pojavili skoro posle tri decenije, napad i bombaša organizovao je MRF uz njegovo izvlačenje trasom sa koje su bili uklonjeni kontrolni punktovi. Motiv napada bio je pokušaj unošenja razdora između frakcija IRA.

Whiterock Road shooting 1972 – ranjavanja dvojice nenaoružanih Iraca greškom identifikovanih kao pripadnici IRA za koje je važila naredba “shoot on sight”. Odmah po ranjavanju, strijelci iz civilnog automobila obavili su razgovor preko radio veze posle čega su se pojavila dva oklopna transportera. U zvaničnom izvještaju napad je karakterisan kao odgovor na vatru.

Andersonstown shootings 1972 – napadi na kontrolne punktove Catholic Ex-Servicemen's Association (CESA) – nenaoružane katoličke organizacije za zaštitu katoličkih zajednica. Više ubijenih i ranjenih. Civilna vozila i automatsko oružje sa nesmetanim prolazom kroz kontrolne punktove Britanske Armije.

Glen Road shooting 1972 – ranjavanje nekoliko nenaoružanih Iraca iz civilnog vozila. Vozilo je ubrzo posle napada zaustavljeno od strane patrole lokalne policije sa hapšenjem trojice strijelaca kod kojih je pronađen automat Tompson, omiljeno oružje IRA. Na sudskom postupku MRF strijelci branili su se izgovorom da su bili napadnuti mada nije bilo nikakvih forenzičkih dokaza za to. Usljed nepojavljivanja glavnih svjedoka oslobođeni su svih optužbi, a jedan od njih je i odlikovan.

St James's Crescent shooting 1972 – ubistvo jednog i ranjavanje drugog po forenzičkim dokazima nenaoružanog civila na trotoaru za koje su članovi MRF tvrdili da su otvorili vatru. Nije bilo sudskog postupka, a članovi MRF dali su svoje izjave pod inicijalima i nisu pozivani na saslušanja.

New Lodge Six 1973 – dva napada, prvi iz vozila u pokretu automatskom paljbom na grupu mladih ljudi i drugi snajperima sa rezultatom od 6 ubijenih i više ranjenih. Za ubistva su optuženi odredi MRF i SAS.



MRF je vodio nekoliko komercijalnih kompanija na području Belfasta tokom ranih sedamdesetih. Radilo se o hemijskoj čistioni (mobilna čistiona angažovana u nacionalističkom Zapadnom Belfastu) i salon za masažu. MRF je raspolagao i kancelarijskim prostorom. Sva preduzeća su bila angažovana na prikupljanju informacija o Provisional Irish Republican Army (IRA) i irskom nacionalističkom pokretu.

Teretno vozilo hemijske čistione “vizitiralo” je kuće u nacionalističkom Zapadnom Belfastu dva puta nedjeljno radi prikupljanja i isporuke veša i odjeće. Jedan "zaposlenik" (mlađi čovjek) vozio je kombi dok je drugi (mlađa žena) prikupljala i isporučivala odjeću. Oboje su bili iz Sjeverne Irske. Mušterije su
privlačili “vaučerima za popust", koji su bili numerisani i bojom označeni radi jasnog markiranja ulica i kućnih brojeva. Odjeća prikupljena za pranje prvo je forenzički ispitivana na tragove od eksploziva, kao i na tragove krvi, oružja i municije. Količine i vrsta odjeće sa pojedinačnih kućnih brojeva upoređivani su sa prethodnim količinama — iznenadna pojava odjeće drugačijih brojeva ukazivala je na sumnju da određena kuća “gosti” pripadnika IRA. Obavještajni operativci i osmatračka oprema bili su sakriveni u zadnjem dijelu kombija i u odeljku na krovu. Obavještenja su prikupljana i od strane samog osoblja u čavrljanju sa lokalnim stanovništvom tokom prikupljanja odjeće.

Odgovor IRA oktobra 1972

Nakon ovih otkrića, komanda Brigade IRA u Belfastu odlučila je da krene u akciju protiv MRF 2 oktobra 1972. Drugi bataljon trebao je da napadne kombi hemijske čistione i kancelarijski prostor, a Treći bataljon trebao je da izvrši rejd na salon za masažu. Oko podneva 2.oktobra 1972, četvorica dobrovoljaca IRA postavili su zasjedu kombiju hemijske čistione u Zapadnom Belfastu. Jedan je vozio automobil, trojica su bili strijelci. Na licu mjesta ubili su vozača, prerušenog britanskog vojnika iz sastava Royal Engineers, a izrešetali su i krov vozila gdje su mislili da se krije prikriveni operativac. Preostali zaposlenik Hemijske čistione — ženski operativac iz Women's Royal Army Corps (WRAC)— u tom trenutku prikupljala je i isporučivala odjeću iz obližnje kuće. Domaćini kuće koji su pomislili da iza napada stoje “lojalisti”, uveli su je u kuću i smjestili na sigurno. Preživjela je napad, a zatim je u tajnosti odvedena u Bakimgemsku Palatu gdje je i odlikovana. Po tvrdnjama IRA u napadu na kombi Hemijske čistione ubijena su još dva osmatrača ali je Britanska armija priznala pogibiju samo vozača.

U napadu na kancelarijski prostor sat kasnije nisu pronašli nikoga, a po tvrdnjama Trećeg bataljona, tokom napada na salon za masažu i sobu iznad ubijena su tri prerušena vojnika, dva muškarca i žena ali Britanci o tome nisu davali nikakva saopštenja.

Ova operacija značila je mnogo za moral pripadnika IRA.

Shvatajući da su njegove tajne operacije razotkrivene, MRF je raspustio svoje jedinice, a ubrzo je i sam raspušten. Ipak, smatra se da su oktobarska dešavanja bila povodom za osnivanje nove tajne obavještajne jedinice: 14. obavještajne čete (poznate i kao "The Det").