Kubovac po ruskoj formaciji uvek je bilo po 3 diviziona u puku nikad po dva - kad je reč o S-200. Sumnjam da je kod Sirijaca bilo drugačije. Po nastavi gađanja, uvek su tri diviziona koja se međusobno pokrivaju a i da bi omogućila odbijanje masovnog napada.
ltcolonel ::Kubovac po ruskoj formaciji uvek je bilo po 3 diviziona u puku nikad po dva - kad je reč o S-200. Sumnjam da je kod Sirijaca bilo drugačije. Po nastavi gađanja, uvek su tri diviziona koja se međusobno pokrivaju a i da bi omogućila odbijanje masovnog napada.
Moguće. Izvor je sa interneta i nemam pojma koliko je pouzdan. Ali na više mesta (opet pitanje tačnost izvora) se navodi od 44-50 lansera. Tako da se verovatno radilo o 6-8 raketnih diviziona (+/- neki)....
U stvari, moram da se ispravim. Postojale su i formacije pukova sa 2 diviziona i sa 5 diviziona ali su kod Rusa uvek bila po 3 diviziona, tako da je teorijski moguće da su bili pukovi sa 2 diviziona premda kod Rusa nije bila takva praksa.
Krivci...vjerovatni položaj odakle je vršeno gađanje
Spominjale su se pseće krivulje, odnosno ganjanje cilja u rep, cilja koji bježi, mijenja brzine, posebno radijalne koje su za raketu nezgodne. Nije se baš S-200 tu pokazao, i to na poligonskim gađanjima, S-200V Vega sa raketama 5V21V i 5V28. Realno nije joj to ni namjena, ona je duga ruka, a ova dva dijagrama vjerno pokazuju da svaki takav sistem traži podršku i to u dva nivoa.
Isto vrijedi i za nasljednike, možda ne dva, ali jedan nivo sigurno.
I ja isto
Ovaj drugi je zanimljiviji, u svakom slučaju Yr i Zr su koordinate rakete po visini i po perimetru.
Ym i Zm koordinate mete po visini i perimetru.
Yr i Zr sa x-om su krivulje koje je komp izračunao prije puska prema kretanju mete, a Yr i Zr sa kružićima krivulje leta rakete kako ju je navodila GSN. Jebiga meta je malo ševerila po perimetru.
Svodi se na problem zahvata GSN na samoj rampi, sve ono na šta ste ukazivali više puta, mogućnosti da mehanika prati elektrone.
@Drug pukovnik
Sta podrazumevas pod radijalnom brzinom?
Ako je tacna tvoja konstatacija od pre par strana da je prijemnik u raketi u stanju da primi refleksiju na daljini od gotovo 300km, onda pilot fakticki nema ni teoretsku sansu da preko RWR dobije informaciju o tome da li je raketa lansirana ili nije, vec samo da li je pod zahvatom nisanskog radara.
Da li to znaci da prijemnik u raketi ima tako mocne pojacivace da obradi refleksiju sa te daljine ?
Dobro pitanje Hektore,samo da pomenem ,prijemnik u RGS-24 rakete R-40RD/RD-1 lovca -presretaca MiG-25PD/PDS moze da primi odbijeni signal sa cak 90 km .U pitanju je rezim kvazi-kontinuiranog zracenja koji se koristi i kod RS PVO ,valjda i kod S-200 ?
Mislim da su ruje na S 200 Angara napravili sve što je tadašnja matematika i elektronika mogla, kasnije su to usavršavali , mislim na elektroniku , radare i računala , mehaniku nisu , nije bilo potrebe za boljim motorom, boljim gorivom ili boljim regulatorom potiska . Pratio sam razvoj hidrauličkih servosistema .. tu su tapkali par godina u mjestu i nisu mogli napraviti dovoljno brze aktuatore u velikim serijama , ali onda kad su konačno to riješili napravili su rakete sa kanarima i proporcionalnom komandom na njima , to je neka nova era raketa .
Po mom mišljenju ove putanje koje daje pukovnik su sa ispitivanja krajnjih granica sustava , kad je trebalo dokazati da raketa S200 ne može skinuti B1 ili nešto u tom rangu
